ονειρεύτηκα, λέει,
πως άναψα μια φωτιά
κι έκαψα όλες μου
τις απερισκεψίες.
κι ό,τι με συνδράμει
ενοχικά και εμμένει.
και τη σκυλίσια
ακολουθία των "χωρίς νόημα".
κι ό,τι κάθε μέρα με δένει
στην είσοδο. ή στην έξοδο.
ονειρεύτηκα, λέει,
πως τέτοια φωτιά
την ονειρεύονταν κι άλλοι.
δεμένοι κι αυτοί.
και πως μετά δεν έμεινε άλλο
από λιωμένο χρόνο...
Γ.Α.Β.
* ο τίτλος του post ανήκει στην ποιήτρια Βάσω Δανέζη Λαμπρινού