Με ποια παρηγοριά να σε κοιτάξω;
Απόψε κοινωνώ τα συναγμένα
Τις συμφωνίες και τα αλλόκοτα
Που μ΄ έφεραν ως εδώ
Το βλέμμα σου
Με ποια παρηγοριά να σε κοιτάξω;
Που κύλησαν οι μέρες και δεν πρόλαβες
Όλο, μου λες, σε κυνηγούσαν οι ορισμοί
Το λίγο, το πικρό χαμόγελό σου
Σκληρή χαραγματιά
Θανατερό του ονείρου σου άνοιγμα
Που πας;
Με ποια παρηγοριά να σε κοιτάξω;
Αφού μου δείχνεις ότι από χρόνια απωθώ
Εκείνα τα ενδεχόμενα στα υπόγεια της μνήμης
Απτή απουσία, κρυώνεις; Πες μου...
Αχ, τώρα που ανατέλλεις
Με ποια παρηγοριά να σε κοιτάξω;
- την ύστατη στιγμή δεν απομένει -
Απόψε, εδώ, φορώντας τα καλά μου
κι όλα τα μάταια που μάζεψα στολίδια
Μπροστά σου θα σταθώ να μ΄ ανακρίνεις
Απόψε, εδώ, φορώντας τα καλά μου
Όλα θα τ΄ αρνηθώ
Κι οριστικά
- καθώς η αγωνία θα ησυχάζει -
Θα κομματιάσω τούτον τον καθρέφτη
Που αντανακλά ό,τι φοβάμαι πια να δω
Το πρόσωπό μου...
