Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Ιδιόκτητη

Ήρθε κι εγκαταστάθηκε στο σπίτι
Τρώει όταν τρώω
Κλαίει όταν κλαίω
Το ίδιο όταν γελάω

Έχει αυστηρό το βλέμμα
Κι όταν τ' αναζητάω με μαλώνει
Να με ποθείς χωρίς να θέλεις, λέει
Και τι να του απαντήσω;

Με το χέρι μου γράφει
Με τη φωνή του εγώ μιλάω
Όλο τ' απόγευμα ντυμένη αντωνυμίες
Ιδιόκτητη, με λέει, Δική μου εσύ του τάφου
Έτσι να λησμονήσω τ' όνομά μου
Ποιος εαυτός; Μακριά! του αντιλέγω
Μα αν κάποτε μ' αφήσει, τι θα κάνω;

Τα βράδια ξαπλώνει δίπλα μου
Τον νανουρίζω, δεν κοιμάται
Φοβάται τον καθρέφτη μην του κλέψω
Κοιμήσου εσύ, μου λέει, κι άγρυπνος εγώ
Εδώ θα στέκω, του ύπνου σου σημάδι
Ησύχασε, σε έχω και το ξέρεις
Το μαξιλάρι δένει μ' αλυσίδες
Σβήνει το φως

Ώσπου να ξημερώσει
Ανιχνεύει
Τη θέση των πραγμάτων
Ζυγίζει
Τα λησμονημένα
Μαχαίρι
Κόβει στη μέση το δωμάτιο
Στοιβάζει
Βουνά τ' απόκοτα
Αδειάζει τα συρτάρια
Λήθη και μνήμη ανάκατα
Βρυχιέται σιγά, μην τον ακούσω
Γουρλώνει τα μάτια, φχαριστιέται

Έρχονται μέρες που πια δεν τον αντέχω
Κάνω να φύγω, ξεκλειδώνει όλες τις πόρτες
Και με προσφέρει στους ανέμους του έξω κόσμου
Να μη στενέψει η ελευθερία, λέει, ορίστε ο δρόμος
Κάνω πως μένω τις σφαλίζει πάλι

Κάθε τόσο μου δείχνει τα νύχια του
Ανασαίνει στο πρόσωπό μου
Δεν συγχωρεί τίποτα, ούτε ξεχνά
Με χαϊδεύει
Λέω να τον αγαπήσω
Φοβάμαι μη με σκοτώσει πρώτος

(Αθήνα, 19.3.2016)

Γεωργία Α. Βεληβασάκη, "Ιδιόκτητη", στη συλλογή 2ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Μίμης Σουλιώτης, εκδ. Libron, Αθήνα 2016
Βραβείο ποίησης/Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας Π.Μ.Σ. "Δημιουργική Γραφή"