αφαιρώ το νόημα από τις λέξεις έτσι α-νόητες να προκαλούν τη στέρεη λογική σου. έχεις ποτέ κοιτάξει ένα αναμμένο κερί επάνω στο τραπέζι; υψώνεται σε μια κορφή κι ύστερα λιώνει, σιγά-σιγά, στο φως γύρω του - σαν φόντο - αχνοσαλεύουν οι αόρατοι... η μοίρα το ΄θελε σε τούτο το τραπέζι κάθε φορά που ζει από λίγο να πεθαίνει - και μια γραμμή από Ίσκιους το Επέκεινα - μη φοβάσαι! είναι οι λέξεις μου γυμνές και τα σημεία στίξης τους καλοί φρουροί! εσύ διαλέγεις τι θα ΄θελε να πει ο ποιητής κι άλλωστε, τι σημασία έχει;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου