έχει έναν ήλιο έξω ωραίο

έχει έναν ήλιο έξω ωραίο
πέφτουν οι αχτίδες πλάγια στην καρέκλα
και αντανακλάται το ωραίο πάλι
μες στου δωμάτιου την ησυχία

ανάσα

ανοίγω ετούτη την οθόνη
που περιγράφει τα όσα είδα

ισχνά τα νέα ως φαίνεται.
κάνει ηχηρό το τίποτα ως κάτι
που αξίζει να ειπωθεί
μα πάλι φοβάμαι μη γίνω βαρετή
σε αυτό που το κοινότυπο βαριέται

ακούω τη μέσα μου φωνή ν΄ αναστενάζει
και δυναμώνω μια στιγμή την ένταση

γλιστερά σκουλήκια
και καφέ στα μπρίκια
σου γελάνεπέφτουν να σε φάνε

αναλλώνω
το μικρό μου χρόνο
σε σκουπίδια
και με ζώνουν φίδια

παύση

κλείσε την πόρτα, μάτια μου

όχι, καμία ρίμα δεν σε σώζει

ή θα σκοτώσεις το ληστή ή...

παύση

έχει έναν ήλιο έξω ωραίο
πέφτουν οι αχτίδες πλάγια στην καρέκλα
και αντανακλάται το ωραίο πάλι
μες στου δωμάτιου την ησυχία.