φορτωμένος με σωρό αχρηστίες
τα πολύτιμά μου
κουβαλώ με ευχαρίστηση
από καιρό σε καιρό
συσσωρεύοντας κι άλλα
κι άλλα
αντηχήσεις
ημέρες
βλέμματα
λέξεις
φωτογραφίες
μιας ζωής που διέφυγε
ενώ εγώ
κλειδωμένος σ΄ αυτό το δωμάτιο
αυτήν την ώρα
ακροβατώ
το βάρος
5 σχόλια:
Την τρέλα ΣΟΥ μέσα...
Πόσο δίκιο έχεις...γαμώτο...
ακροβάτης... σε τεντωμένο σχοινί..
σ΄ ευχαριστώ - την τρέλα μου μέσα - googyMAGOUFH... πάρε ένα χαμόγελο :)
Dorothea, ακροβασία είναι όλη μας η ζωή, διαμέσω του χρόνου, του καινού, του κενού, της απορίας που μένει μετέωρη ως το τέλος, ώσπου το νόημα χάνει πια τη σημασία του...
:)
Η ισορροπία είναι θέμα βάρους ή ταχύτητας ... αναρωτιέμαι... διαβάζοντας...
Βαθιά βουτιά οι στίχοι σου...
Οδοιπόρε, συνοδοιπόρε, αν δεν αναρωτιόμασταν ίσως να μη συναντιόμασταν εδώ...
Δημοσίευση σχολίου