ακροβάτισσα
πάνω από την πόλη
ξόανο
στολισμένο ελπίδες
στη ροή του σύννεφου
οι δρόμοι ασφυκτιούν
με τόσα σιδερένια χέρια
να γνέφουν
απελπισμένα
απελπισμένα
εκείνη δεν βλέπει
αφοσιωμένη
μετρά τα δάχτυλα που λείπουν
μετρά τις ώρες
διψασμένο πουλί
στα υπόγεια μάταια
χορεύει
μακριά μια βροχή
σα συνάρτηση ηχεί
του ανέφικτου
το παιδί δεν θυμάται, χαμογελά...
μες τη νύχτα γυμνό
μ΄ ένα όνειρο τρέχει
στ΄ αόρατα
κι οι μανάδες μαινάδες
στα φουστάνια τους ράβουνε
δόρατα
απελπισμένα
απελπισμένα
σκουπίδια έφερε κι απόψε ο ταχυδρόμος
ο χαιρετισμός ξεχάστηκε
δεν έφτασε το φιλί
στο στόμα που άνοιξε
το παιδί δεν κοιμάται, χαμογελά
και τα χέρια του ανοίγουν σα λουλούδια
μα εκείνη δεν βλέπει
αφοσιωμένη
μετρά τα θαύματα που λείπουν
μετρά τις ώρες
και λυπημένη
έφυγε τώρα
ξανά δεν θα ΄ρθει...
Γ.Α.Β. 27.11.12
(Έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή "Δημιουργική Γραφή 2 - Ποίηση" των εκδόσεων Γραφομηχανή)
2 σχόλια:
...εσωτερικό μέτρο, δομημένος λόγος με την ευθύνη του συνείναι και ενόραση στην ήδη υπαρκτική μοναξιά της θέασης ενός κόσμου χωρις προοπτική, που μόνο οι αγραυλούντες των χαμολούλουδων μπορούν ν' αντιληφθούν...ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ...
Είναι σημαντικό ν΄ακούω τέτοια λόγια από έναν πραγματικό ποιητή. Το "ευχαριστώ" είναι λίγο...
Δημοσίευση σχολίου