Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Γιατί "η μουσική είναι φίλη μας..."*


Κι έτσι καθώς "περνούν μες στον καθρέφτη πρόσωπα που είδαμε κάποτε σ΄ ένα δρόμο ή σ΄ ένα παράθυρο"* λέω να σταματήσω απόψε και να δω. Ό,τι προσπέρασα σε μια στροφή του χρόνου, ό,τι με προσπέρασε.

Κι όλα τα βλέμματα είναι εδώ σ΄ αυτή τη μικρή χαραματιά, φεγγοβόλα κι απαστράπτοντα μικρά αστέρια που συνάντησα τότε τυχαία και που τώρα φωτίζουν άλλες γειτονιές. Και γίνονται λέξεις και χρώματα και νότες και θύμησες παλιές κι αναρωτιέμαι καμιά φορά αν υπήρξαν στ΄ αλήθεια ή αν υπήρξα στ΄ αλήθεια κι εγώ.

Σα μικρά καράβια που αρμενίζουνε και σφυρίζουν κάθε που θα συναντηθούν, έτσι περνάμε βιαστικά. Μα ίσα-ίσα μια ματιά φτάνει για να γεμίσει το αμπάρι μας με τρέχουσες στιγμές, που θα ξεχάσουμε γρήγορα και θα θυμηθούμε αργά ένα βράδυ. Όταν ένα τραγούδι θ΄ ανοίξει το δρόμο. Ή όταν ένα χαμόγελο ή δάκρυ σ΄ ένα πρόσωπο, ζωγραφίσει ένα άλλο χαμόγελο ή δάκρυ στο δικό μας πρόσωπο. Ή όταν απ΄ το παράθυρο φανεί ένα κομμάτι ουρανού από καιρό χαμένο. Και τι ωραία, το παιδί ζει και περιμένει...

*φράση από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη "Περιμένοντας το βράδυ"