Ο τόπος βουίζει εντός μου
νυχτώνει με γεύση δυόσμου
Πού να ΄στε στερνοί γειτόνοι
κι απόμεινα πάλι μόνη
Ελιά και βασιλικέ μου
κι εσύ αγέννητε γιε μου
Ποιας άνοιξης να ΄στε δώρα
που ανθίζει μακριά απ΄ το τώρα
Ποια μοίρα με κυνηγάει
της δείχνω κι αλλού με πάει
Ροδόσταγμα κι ανεμώνη
μ΄ ακόμα δεν ξημερώνει
Ποια μοίρα το φως μού κρύβει
το πιο της ζωής μου στολίδι
Ροδόσταγμα να τη ράνω
να δω την αυγή κι ας πεθάνω
Του έρωτα ο θησαυρός μου
κοντά μα ποτέ δικός μου
Μικρή και κρυφή μου ελπίδα
φιλί τη ζωή μου είδα
Ο τόπος βουίζει εντός μου
νυχτώνει με γεύση δυόσμου
Με πέτυχε κατά μόνας
της άνοιξης ο χειμώνας
στίχοι: Γεωργία Α. Βεληβασάκη
μουσική: Ανδρέας Ζιάκας