Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Δέντρο είμαι εγώ...



- Δέντρο είμαι εγώ
μ΄ ένα κλωνί
τ΄ αστέρι το θωρώ
μ΄ αυτό δεν με φιλεί
πώς θέλεις να μερώσω;
Ακούω τον Ξυλοκόπο να ΄ρχεται
να ΄ναι θαρρείς για μένα;
Δε θα προλάβω να το δω. Τ΄ αστέρι, λέω.
Κι απ΄ το κλωνί μου φαίνεται η μέρα μακριά...

- Έλα μαζί μου. Το βλέπεις τ΄ αντικρινό βουνό;
Εκεί θα πάμε. Μες στην αποψινή αχλή
ας κοιμηθούμε ήσυχα μέχρι να ξημερώσει.
Κι αφού, θα το κινήσουμε σπίθα με σπίθα
ως την κορφή του ν΄ αγναντέψουμε
το σχέδιο της ζωής μας.
Ένα κλαδάκι είσαι κι εσύ...

Γ.Α.Β.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Η ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ


Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης υπήρχε κι ένα, γραμμένο στην αραβική γλώσσα, που το είχε αγοράσει ένας στρατιώτης για λίγα νομίσματα στο Αλκανά του Τολέδου και που οι ανατολιστές δεν το γνωρίζουν, παρά μόνο στην ισπανική εκδοχή του. Το βιβλίο αυτό ήταν μαγικό και κατέγραφε προφητικά τα έργα και τις ημέρες ενός άνδρα απ΄ τα πενήντα χρόνια του ως το θάνατό του, που θα ερχόταν το 1614.
Κανείς δε θα το βρει αυτό το βιβλίο, χάθηκε για πάντα στην περίφημη πυρκαγιά που άναψαν ένας πάπας κι ένας μπαρμπέρης, προσωπικός φίλος του στρατιώτη, όπως διαβάζουμε στο έκτο κεφάλαιο.
Ο άντρας κράτησε το βιβλίο στα χέρια του και δεν το διάβασε ποτέ, αλλά εκπλήρωσε μέχρι κεραίας τη μοίρα που είχε ονειρευτεί ο Άραβας, και θα συνεχίσει να το κάνει για πάντα, γιατί η περιπέτειά του ανήκει πια στη μνήμη των λαών.
Άραγε αυτή η φαντασία είναι πιο εξωφρενική από το ισλαμικό κισμέτ που προϋποθέτει έναν Θεό, ή από την ελεύθερη βούληση που μας παρέχει την τρομερή δυνατότητα να επιλέξουμε την κόλαση;

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

ειρήνη...



περάσαμε μπροστά από τους τάφους τους
οι νεκροί εκεί πέρα
νικητές ή ηττημένοι
καθόλου δεν νοιάστηκαν

στο σκοτάδι
δεν μπόρεσαν να δουν
οι νικητές
ποιοί ήταν

ΛΑΝΓΚΣΤΟΝ ΧΙΟΥΖ

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ...


Τι άραγε ονειρεύτηκε ο Χρόνος μέχρι σήμερα που είναι, όπως κάθε σήμερα, η κορφή. Ονειρεύτηκε το σπαθί, που ιδεώδης θέση του είναι ο στίχος. Ονειρεύτηκε και κατεργάστηκε το απόφθεγμα, που μπορεί να προσποιηθεί τη σοφία. (...) Ονειρεύτηκε τη λέξη, αυτό το άκαμπτο και αδέξιο σύμβολο. Ονειρεύτηκε την ευτυχία που ζήσαμε ή που τώρα ονειρευόμαστε ότι τη ζήσαμε. (...) Ονειρεύτηκε την ηθική διδασκαλία και τις μεταφορές του πιο παράξενου ανθρώπου, αυτού που πέθανε ένα βράδυ στο σταυρό. Ονειρεύτηκε τη γεύση του κώνειου στη γλώσσα του Σωκράτη. Ονειρεύτηκε αυτά τα δυο περίεργα αδέρφια: την ηχώ και τον καθρέφτη. (...) Ονειρεύτηκε το χώρο. Ονειρεύτηκε τη μουσική που δεν χρειάζεται χώρο. (...) Ονειρεύτηκε την τέχνη του λόγου, ακόμα πιο ανεξήγητη από την τέχνη της μουσικής, αφού περιλαμβάνει τη μουσική. Ονειρεύτηκε μια τέταρτη διάσταση και τη μοναδική της πανίδα. Ονειρεύτηκε το πλήθος της άμμου. Ονειρεύτηκε τους υπερπεπερασμένους αριθμούς που δεν είναι λογίσιμοι. (...) Ονειρεύτηκε τα δυο πρόσωπα του Ιανού που ποτέ δεν θα δει το ένα το άλλο. (...) Ονειρεύτηκε το γιασεμί που δεν μπορεί να μάθει ότι το ονειρεύονται. Ονειρεύτηκε τις γενεές των μυρμηγκιών και τις γενεές των βασιλέων. Ονειρεύτηκε το γιγάντιο ιστό που πλέκουν όλες οι αράχνες του κόσμου. (...) Ονειρεύτηκε την απαρίθμηση που οι επιστήμονες αποκαλούν χαοτική και που στην πραγματικότητα είναι κοσμική, αφού όλα τα πράγματα είναι ενωμένα με μυστικούς δεσμούς. (...) Ονειρεύτηκε τη γιαγιά μου... Ονειρεύτηκε ότι οι Τάρταροι πολεμούσαν τραγουδώντας. (...) Ονειρεύτηκε τα αρχέτυπα. Ονειρεύτηκε ότι σ΄ όλα τα καλοκαίρια ή σ΄ ένα προγενέστερο ουρανό υπάρχει μόνο ένα ρόδο. Ονειρεύτηκε τα πρόσωπα των νεκρών σου που, τώρα πια, δεν είναι παρά ξεθωριασμένες φωτογραφίες. (...) Ονειρεύτηκε τα βήματα του λαβυρίνθου. (...) Ονειρεύτηκε τη ζωή των κατόπτρων. Ονειρεύτηκε τα σύμβολα που θα χαράξει ο καθιστός γραφιάς. Ονειρεύτηκε τη φιλντισένια σφαίρα που περικλείει άλλες σφαίρες. Ονειρεύτηκε το καλειδοσκόπιο παρηγοριά στον άρρωστο και στο παιδί. Ονειρεύτηκε την έρημο. Ονειρεύτηκε το χάραμα που ενεδρεύει. (...) Ονειρεύτηκε χάρτες που ο Οδυσσέας δεν θα τους καταλάβαινε. Ονειρεύτηκε τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα. Ονειρεύτηκε τον τοίχο του παραδείσου που αναχαίτησε τον Αλέξανδρο. Ονειρεύτηκε τη θάλασσα και το δάκρυ. Ονειρεύτηκε το κρύσταλλο. Ονειρεύτηκε πως Κάποιος τον ονειρεύεται.


Υ.Γ. Μετά το σχόλιο του Οδοιπόρου παραθέτω το "Κάποιος θα ονειρευτεί" του Μπόρχες, σαν απάντηση ή σαν ελπίδα...

Τι θα ονειρευτεί το ανεξιχνίαστο μέλλον; (...) Θα ονειρευτεί όνειρα πιο συγκεκριμένα απ΄ τη σημερινή αγρύπνια. Θα ονειρευτεί ότι θα μπορούμε να κάνουμε θαύματα αλλά δεν θα τα κάνουμε, γιατί θα ΄ναι πιο πραγματικό να τα φανταζόμαστε. Θα ονειρευτεί κόσμους τόσο έντονους ώστε το τραγούδι ενός και μόνο απ΄τα πουλιά του θα μπορούσε να σε σκοτώσει. Θα ονειρευτεί πως η λήθη και η μνήμη μπορούν να είναι πράξεις εκούσιες και όχι επιθέσεις ή δωρεές της τύχης. Θα ονειρευτεί πως θα μπορούμε να βλέπουμε με όλο μας το σώμα, όπως το ήθελε ο Μίλτον στο σκοτάδι αυτών των εύθραυσων σφαιρών, των οφθαλμών. Θα ονειρευτεί έναν κόσμο δίχως μηχανές και δίχως αυτή τη θλιβερή μηχανή, το σώμα. Η ζωή δεν είναι όνειρο, γράρει ο Νοβάλις, αλλά μπορεί να γίνει.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ