Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

σα ζωγραφιά



Να καραβάκι χάρτινο
σε γυάλινα νερά
μαρτυρικό μου πέλαγος
μην πεις πως δεν το είδες

γιατί φεγγάρι αιμάτινο
μου γνέφει από ψηλά
πως τ΄ όνειρο είναι ζωγραφιά
κι ελπίδες δίνει λίγες...

Γ.Α.Β. (2012)

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

είναι ο χρόνος (το χαμόγελο ενός λουλουδιού)...



μικρό παιδί που επίμονα την πόρτα σου χτυπάει
το πείραγμα του ανέμου στα παράθυρα
καινούριοι δρόμοι στο χάρτη του προσώπου σου
λάμψη της προσδοκίας απαστράπτουσα
ένα φευγιό πικρό που ήδη έχεις ξεχάσει

το τσίμπημα της σφήκας σαν ομορφιά μεσημεριού
μια γιορτή που ακόμα δεν άρχισε
ο πρωινός καφές παρέα με τα πουλιά
η γεύση σοκολάτας στις παρυφές της μέρας
μυρωδιά ανεξίτηλη από χώμα κι αστέρια
ένας γκρεμός που ακόμα δεν είδες

είναι ο χρόνος

η ηχώ της φωνής σου σ΄ ένα άδειο δωμάτιο
πηγάδι από λούπες για χειμωνιάτικο τοπίο
φιλί περγαμόντο της υπέρβασης
παραδοξότητα από άμμο και σύννεφο

οι κύκλοι της αγρύπνιας στο κατώφλι σου
τα άπειρα υπόγεια σ΄ ένα σωρό από νύχτα
ξημέρωμα που παρελαύνει περήφανο οικτίροντας τη χρόνια αβλεψία

οι στοίβες τ΄ άχρηστα στολίδια
η θύμηση και τ΄ όνειρο που πια δεν ξεχωρίζεις
ένα πεσμένο φύλλο στην αυλή σου
η επανάληψη εκείνου που φοβάσαι

είναι η χρόνος

βρόγχος δεμένος στο ταβάνι τ΄ ουρανού
ο τοίχος που ύψωνες και τώρα τον γκρεμίζεις
καθρέφτης στο δρόμο για το σπίτι
μια απειρία ασύμμετρη σ΄ έναν τετράγωνο κόσμο

το χαμόγελο ενός λουλουδιού
μπετόν αρμέ πάνω από το κεφάλι σου



(Επιμύθιο από παλιό παραμύθι:
-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
-Πάντα και παντοτινά!)

Γ.Α.Β.