Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

είναι ο χρόνος (το χαμόγελο ενός λουλουδιού)...



μικρό παιδί που επίμονα την πόρτα σου χτυπάει
το πείραγμα του ανέμου στα παράθυρα
καινούριοι δρόμοι στο χάρτη του προσώπου σου
λάμψη της προσδοκίας απαστράπτουσα
ένα φευγιό πικρό που ήδη έχεις ξεχάσει

το τσίμπημα της σφήκας σαν ομορφιά μεσημεριού
μια γιορτή που ακόμα δεν άρχισε
ο πρωινός καφές παρέα με τα πουλιά
η γεύση σοκολάτας στις παρυφές της μέρας
μυρωδιά ανεξίτηλη από χώμα κι αστέρια
ένας γκρεμός που ακόμα δεν είδες

είναι ο χρόνος

η ηχώ της φωνής σου σ΄ ένα άδειο δωμάτιο
πηγάδι από λούπες για χειμωνιάτικο τοπίο
φιλί περγαμόντο της υπέρβασης
παραδοξότητα από άμμο και σύννεφο

οι κύκλοι της αγρύπνιας στο κατώφλι σου
τα άπειρα υπόγεια σ΄ ένα σωρό από νύχτα
ξημέρωμα που παρελαύνει περήφανο οικτίροντας τη χρόνια αβλεψία

οι στοίβες τ΄ άχρηστα στολίδια
η θύμηση και τ΄ όνειρο που πια δεν ξεχωρίζεις
ένα πεσμένο φύλλο στην αυλή σου
η επανάληψη εκείνου που φοβάσαι

είναι η χρόνος

βρόγχος δεμένος στο ταβάνι τ΄ ουρανού
ο τοίχος που ύψωνες και τώρα τον γκρεμίζεις
καθρέφτης στο δρόμο για το σπίτι
μια απειρία ασύμμετρη σ΄ έναν τετράγωνο κόσμο

το χαμόγελο ενός λουλουδιού
μπετόν αρμέ πάνω από το κεφάλι σου



(Επιμύθιο από παλιό παραμύθι:
-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
-Πάντα και παντοτινά!)

Γ.Α.Β.



4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γράφεις πολύ όμορφα...

Το "Ο χρόνος μία λουπα" είναι από τα αγαπημένα μου... από το cd.

Καλό μήνα

Δήμητρα είπε...

τόνοι άσπρου-μαύρου ανάμεσα σ εναλλαγές χρωμάτων

...Μια εμπειρία συμμετρική,
μι ανάσα πρωινής δροσιάς που σ' ενώνει με ολόκληρο το σύμπαν

Μια παύση... σ ένα συνεχές

Καλή συνέχεια Γεωργία
:-)

Geove είπε...

Δήμητρά μου, χαίρομαι πάντα να βρίσκω σχόλια δικά σου εδώ! Δεν βρεθήκαμε ακόμα από κοντά, αλλά αυτός ο άτιμος ο χρόνος με κράτησε λίγο παραπάνω απ΄ όσο υπολόγιζα στην Αθήνα... Ελπίζω, όμως, οσονούπω, :)

Δήμητρα είπε...

Κι εγώ χαίρομαι Γεωργία για όσα γράφεις στο σχόλιο σου.
Δεν μας κυνηγάει ο χρόνος ;-)
Εδώ είμαστε ακόμη.
Καλή συνέχεια, φιλιά