Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

τι να ονειρευτώ και να μη φεύγει; *



ονειρεύτηκα, λέει,
πως άναψα μια φωτιά
κι έκαψα όλες μου
τις απερισκεψίες.

κι ό,τι με συνδράμει
ενοχικά και εμμένει.

και τη σκυλίσια
ακολουθία των "χωρίς νόημα".

κι ό,τι κάθε μέρα με δένει
στην είσοδο. ή στην έξοδο.

ονειρεύτηκα, λέει,
πως τέτοια φωτιά
την ονειρεύονταν κι άλλοι.
δεμένοι κι αυτοί.

και πως μετά δεν έμεινε άλλο
από λιωμένο χρόνο...

Γ.Α.Β.


* ο τίτλος του post ανήκει στην ποιήτρια Βάσω Δανέζη Λαμπρινού

6 σχόλια:

Κωνσταντίνος Σύρμος είπε...

λυτρωτικά τα όνειρα...

πολύ δυνατό...

Διάττων είπε...

Σίγουρα τα όνειρα έχουν μικρή διάρκεια. Και, σύντομα, τελειώνουν. Πάντα όμως αφήνουν κάτι πίσω τους. Κάτι σα γεύση, σαν ίχνη...Ίχνη που αν τ' ακολουθήσεις ίσως κάποτε μπορέσεις να ζήσεις αυτό που ονειρεύτηκες. Έστω και κάτι λίγο απ' αυτό. Κι αυτό, ακόμα, το λίγο απ' τα όνειρα, τι μεγάλη σημασία που έχει! Αυτό το λίγο! Τα ίχνη των ονείρων! Ας τα προσέξουμε...

Να εντοπίσω για άλλη μια φορά το αξιοπρόσεχτο των αναρτήσεών σου...

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

όνειρα...
σιωπηλές, μικρές αιτίες ζωής...
έτσι απλά...

Δήμητρα είπε...

χμμ, υπαρχει και κάτι που λέγεται μοναχισμός και κυκλοφορεί σε πολλές μορφές, για διάφορα γούστα..
Εκεί να δείς πόσοι άλλοι έχουν στριμωχτεί..

Α ρε, κρυφο-εραστές της ανούσιας ζωής μας είμαστε όλοι.

Το πνεύμα πετάει όπου θέλει. Το σώμα είναι το μόνο δέσμιο. Βέβαια όλοι εξαρτώμαστε απο το σώμα εδώ. Και μ' αυτό παίζουμε κουκλοθέατρο.. Θλιβερός ο άνθρωπος και μόνο αυτός. Κι όχι όλοι, οι άλλοι μονάχα. Λύτρωση ο θάνατος, όμως απο τί και προς τί; Δείξε μου κάτι πιο σοφό απ' την ζωή και προσκυνώ! Lost?

Να περνάς καλά.

ένας είπε...

μακαρι να ριχναμε ολοι στη φωτια ολα μας τα "χωρις νοημα".σιγουρα θα αλλαζε ολη η ροτα μας.
οι απερισκεψιες λιγο μας χρειαζονται θαρρω, μα ας πανε κι αυτες μαζι με το παλιαμπελο...

night blue είπε...

Ενδιαφέρον...