Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

δύο κομμάτια ξύλο



Συγκριτική των Υποκειμένων

Ο εφιάλτης.
το πρωί καφές, μετά δρόμος, μετά πλήθος, μετά κάτι. αδιάφορο προς το παρόν. άνευ προορισμού. χωρίς άλλους. χωρίς πρόσωπα. καθρέφτης: τελεία. «χωρίς σχέδιο»: ελευθερία. ουρά ολοένα πιο αδύναμη να καλύψει το μετά κενό, μετά τίποτα.

Το σωτήριο σχέδιο της ζωής.
το πρωί καφές, μετά δουλειά, μετά φαγητό, μετά οικογένεια, μετά κατανάλωση, μετά ύπνος, το πρωί καφές, μετά κατανάλωση, μετά οικογένεια, ενδιάμεσα λόγια, ενδιάμεσα αποφάσεις, ενδιάμεσα κόμματα, ενδιάμεσα βλέμματα, μετά κάτι, μετά τίποτα.

Αντιστροφή. Συμπεράσματα εκ του αποτελέσματος.
συμβάλλεται με τη λήθη. ενσωματώνεται. περιμένει. στοχεύει στο αύριο. έρχεται. αγαπάει. αγνοεί. απλώνει τα χέρια. επανάληψη σε χρόνο αργό.

αρνείται το χρόνο. το πρόσωπό του. εδώ. μόνο. μ' αυτές τις σειρές από γράμματα. φοβάται τη λήθη. την κανονικότητα. κι όμως. φοβάται αυτό που δεν θα έρθει. χωρίς σχέδιο. χωρίς άλλους. εσω-ματώνεται. απλώνει τα χέρια. ένα κύμα υψώνεται.

Ανοικείωση.
δύο κομμάτια ξύλο τραγουδούν τη θάλασσα.

Γ.Α.Β. 2009





9 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Ελπίζοντας πως δεν θα παρεξηγηθώ,
με περιπαικτική διάθεση να πω
πως αφού εφιάλτης και ζωή έχουν κοινά σημεία,
όπως ο τόσο σημαντικός πρωινός καφές,
ίσως τα βρουν
χωρίς τη μεσολάβηση ή τη συμβολή σωτήριων σχεδίων.
Ίσως.

Ανώνυμος είπε...

...Μετά τίποτα... πριν κάτι... νωχελικό, φοβισμένο, ομιχλώδες... και αυτό το λέμε ζωή;

Geove είπε...

χμ, goofyMagoufh και Odoiporos με βάζετε σε σκέψεις...

με το "σωτήριο σχέδιο της ζωής", στην προκειμένη περίπτωση, υπαινίσσομαι έναν εμπαιγμό σχετικά με τα κοινωνικά στερεότυπα "επιτυχημένης ζωής", τουλάχιστον όπως προσωπικά τα αντιλαμβάνομαι.
ο ένας ακολουθεί ένα μοντέλο ευτυχίας, μια κανονικότητα ας πούμε στις επιλογές του, έναν δρόμο που του έδειξαν για ωραίο και καλό, ενσωματώνεται...
ο άλλος αρνείται τα πλαίσια, αυτοκαθορίζεται αλλιώς, δεν ακολουθεί την πεπατημένη, ακροβατεί στα περιθώρια, φοβάται ίσως μήπως θα έπρεπε κι αυτός να ενσωματωθεί στη μακάρια λήθη που υπόσχεται το "σωτήριο σχέδιο της ζωής", υποψιάζεται όμως ότι η ζωή είναι κάτι πιο πολύ, "εσω-ματώνεται"...

ο ένας κυνηγάει ένα πρότυπο ευτυχίας.
ο άλλος τον εαυτό του.
μετά τίποτα.

goofyMAGOUFH είπε...

Ας εσω-ματωθούμε επιτέλους.
(εφι)ΑΛΤΕΣ ας γίνουμε.

Τάσος Κάρτας είπε...

Πρότυπο ευτυχίας;
Κι αν το πρόβλημα είναι τέλικα ζήτημα οπτικής γωνίας...
Κι αφού, έτσι κι αλλιώς, όλα τα πράγματα μπορεί να τα δει κανείς κι την άλλη τους πλευρά,
σς σφήνουμε ν' αλλάζει το "τοπίο" το πρίσμα των Ποιητών:
"ΑΓΑΠΗ, η ίδια εκείνη που ύφανε, ξηλώνει το πανί
ΧΕΡΙΑ, τα ίδια εκείνα που έθρεψαν, μας πνίγουν
ΗΛΙΟΣ, ο ίδιος αυτός που γέννησε, σκοτώνει
ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο ίδιος αυτός που έχτισε, γκρεμίζει...
Έτσι αναπάντεχα οι δυο καρδιές έσμιξαν μέσα μας
Και είδαμε για μια στιγμή καθώς βλέπουν τ' αγάλματα
Στα σκοτεινά το πιο λαμπρό μας φως" (χρησμοί από την ΑΛΧΗΜΕΙΑ του Νάνου Βαλαωρίτη)

Δήμητρα είπε...

Και καθώς συμβιβάζεται, δεν το αποδέχεται κι όλο ματώνει, λες και υπάρχει άλλος δρόμος.. Λες και είναι απλή η ανατροπή μιας τάξης πραγμάτων χιλιετηρίδων. Λες και θα έβρισκε λύση στην φαντασία ή στις ουσίες. Λες κι ο κόσμος που τον περικυκλώνει δεν είναι ήδη αρκετά περίπλοκος..
Λες και φταίει.
Και μετά τίποτα. Λες και έχει σημασία το μετά.

Bουλα. είπε...

σκληρη πραγματικοτητα...
σκληρά και τα λογια σου...
μα η αλήθεια πάντα είναι σκληρή....

Geove είπε...

Έρμαιο Επέκεινας Λερναίας Εμμονής,
όλα είναι θέμα οπτικής φυσικά.
και η ποίηση είναι πάντα ζωή παρόλο που η ζωή δεν είναι πάντα ποίηση...

εξαιρετικός ο Ν. Βαλαωρίτης, ευχαριστώ!

floudes, ίσως έχεις δίκιο. ίσως δεν έχει σημασία το μετά. νόημα;
:)

Βούλα, όπως λέει και ο Ε.Ε.Λ.Ε. παραπάνω "μήπως το ζήτημα είναι εντέλει θέμα οπτικής;"...

Δήμητρα είπε...

Κι εδώ είναι που απαντάς:
"εδώ σε θέλω"
Τι θα κάνεις; θα κολυμπήσεις προς κάποιο νόημα, θα επιπλεύσεις κάπου, ή θα βουλιάξεις κάπου;