με ζάλιζε όλη νύχτα
στο άδειο κρεβάτι
η αντήχηση του σώματός σου
σα να ήσουν πλοίο που έφευγε
και λαχταρούσες να ΄μαι εγώ πανί
κι εγώ η θάλασσά σου
κι ύστερα μ΄ απόθεσες στην άκρη
κι έφυγες
χωρίς να πεις ούτε μια λέξη
σ΄ ένα δάκρυ θα κρύψω τον ωκεανό μου
εγκυμονούσα πάντα
και ποτέ μάνα, εγώ
αφού δεν καταδέχτηκα το λίγο σου από έπαρση
από έπαρση θα πεθάνω μια μερα
θα πεθάνω μια μέρα ή έχω πεθάνει ήδη
αν η ζωή είναι αυτό που ζουν οι άλλοι
κι αντί για πλοίο θα πάρω το ποδήλατό μου
μπορεί να μην πάω μακριά
μα θα πάω όπου μπορώ
μονάχη εγώ και το ποδήλατό μου
τουλάχιστον ελεύθερη
να πεθάνω από έπαρση
χωρίς να χρειαστεί
να λογοδοτήσω
σε κανέναν...
(Γ. Βεληβασάκη - "Σύγχρονοι Έλληνες Δημιουργοί ΄08", εκδ. ΩΡΙΩΝΑΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου