Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ...


Τι άραγε ονειρεύτηκε ο Χρόνος μέχρι σήμερα που είναι, όπως κάθε σήμερα, η κορφή. Ονειρεύτηκε το σπαθί, που ιδεώδης θέση του είναι ο στίχος. Ονειρεύτηκε και κατεργάστηκε το απόφθεγμα, που μπορεί να προσποιηθεί τη σοφία. (...) Ονειρεύτηκε τη λέξη, αυτό το άκαμπτο και αδέξιο σύμβολο. Ονειρεύτηκε την ευτυχία που ζήσαμε ή που τώρα ονειρευόμαστε ότι τη ζήσαμε. (...) Ονειρεύτηκε την ηθική διδασκαλία και τις μεταφορές του πιο παράξενου ανθρώπου, αυτού που πέθανε ένα βράδυ στο σταυρό. Ονειρεύτηκε τη γεύση του κώνειου στη γλώσσα του Σωκράτη. Ονειρεύτηκε αυτά τα δυο περίεργα αδέρφια: την ηχώ και τον καθρέφτη. (...) Ονειρεύτηκε το χώρο. Ονειρεύτηκε τη μουσική που δεν χρειάζεται χώρο. (...) Ονειρεύτηκε την τέχνη του λόγου, ακόμα πιο ανεξήγητη από την τέχνη της μουσικής, αφού περιλαμβάνει τη μουσική. Ονειρεύτηκε μια τέταρτη διάσταση και τη μοναδική της πανίδα. Ονειρεύτηκε το πλήθος της άμμου. Ονειρεύτηκε τους υπερπεπερασμένους αριθμούς που δεν είναι λογίσιμοι. (...) Ονειρεύτηκε τα δυο πρόσωπα του Ιανού που ποτέ δεν θα δει το ένα το άλλο. (...) Ονειρεύτηκε το γιασεμί που δεν μπορεί να μάθει ότι το ονειρεύονται. Ονειρεύτηκε τις γενεές των μυρμηγκιών και τις γενεές των βασιλέων. Ονειρεύτηκε το γιγάντιο ιστό που πλέκουν όλες οι αράχνες του κόσμου. (...) Ονειρεύτηκε την απαρίθμηση που οι επιστήμονες αποκαλούν χαοτική και που στην πραγματικότητα είναι κοσμική, αφού όλα τα πράγματα είναι ενωμένα με μυστικούς δεσμούς. (...) Ονειρεύτηκε τη γιαγιά μου... Ονειρεύτηκε ότι οι Τάρταροι πολεμούσαν τραγουδώντας. (...) Ονειρεύτηκε τα αρχέτυπα. Ονειρεύτηκε ότι σ΄ όλα τα καλοκαίρια ή σ΄ ένα προγενέστερο ουρανό υπάρχει μόνο ένα ρόδο. Ονειρεύτηκε τα πρόσωπα των νεκρών σου που, τώρα πια, δεν είναι παρά ξεθωριασμένες φωτογραφίες. (...) Ονειρεύτηκε τα βήματα του λαβυρίνθου. (...) Ονειρεύτηκε τη ζωή των κατόπτρων. Ονειρεύτηκε τα σύμβολα που θα χαράξει ο καθιστός γραφιάς. Ονειρεύτηκε τη φιλντισένια σφαίρα που περικλείει άλλες σφαίρες. Ονειρεύτηκε το καλειδοσκόπιο παρηγοριά στον άρρωστο και στο παιδί. Ονειρεύτηκε την έρημο. Ονειρεύτηκε το χάραμα που ενεδρεύει. (...) Ονειρεύτηκε χάρτες που ο Οδυσσέας δεν θα τους καταλάβαινε. Ονειρεύτηκε τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα. Ονειρεύτηκε τον τοίχο του παραδείσου που αναχαίτησε τον Αλέξανδρο. Ονειρεύτηκε τη θάλασσα και το δάκρυ. Ονειρεύτηκε το κρύσταλλο. Ονειρεύτηκε πως Κάποιος τον ονειρεύεται.


Υ.Γ. Μετά το σχόλιο του Οδοιπόρου παραθέτω το "Κάποιος θα ονειρευτεί" του Μπόρχες, σαν απάντηση ή σαν ελπίδα...

Τι θα ονειρευτεί το ανεξιχνίαστο μέλλον; (...) Θα ονειρευτεί όνειρα πιο συγκεκριμένα απ΄ τη σημερινή αγρύπνια. Θα ονειρευτεί ότι θα μπορούμε να κάνουμε θαύματα αλλά δεν θα τα κάνουμε, γιατί θα ΄ναι πιο πραγματικό να τα φανταζόμαστε. Θα ονειρευτεί κόσμους τόσο έντονους ώστε το τραγούδι ενός και μόνο απ΄τα πουλιά του θα μπορούσε να σε σκοτώσει. Θα ονειρευτεί πως η λήθη και η μνήμη μπορούν να είναι πράξεις εκούσιες και όχι επιθέσεις ή δωρεές της τύχης. Θα ονειρευτεί πως θα μπορούμε να βλέπουμε με όλο μας το σώμα, όπως το ήθελε ο Μίλτον στο σκοτάδι αυτών των εύθραυσων σφαιρών, των οφθαλμών. Θα ονειρευτεί έναν κόσμο δίχως μηχανές και δίχως αυτή τη θλιβερή μηχανή, το σώμα. Η ζωή δεν είναι όνειρο, γράρει ο Νοβάλις, αλλά μπορεί να γίνει.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τόσα μα τόσα πολλά όνειρα που παρασέρνονται μαζί με τους κόκκων άμμου στην κλεψύδρα του χρόνου...

Άραγε αξίζει να ονειρευτούμε μέσα στο όνειρο του χρόνου;

Geove είπε...

Οδοιπόρε, μου δίνεις αφορμή να παραθέσω ένα ακόμα κείμενο του Μπόρχες, σαν απόπειρα απάντησης...

Καλή σου μέρα, οπωσδήποτε.
:)

Διάττων είπε...

Όλα τα περικλείει η τελευταία φράση "Η ζωή δεν είναι όνειρο, αλλά μπορεί να γίνει". Αν και κινείται, βέβαια, περισσότερο στη σφαίρα του επιθυμητού παρά του εφικτού, ότι όμως έχει σχέση με την ελπίδα, είναι ζωηφόρο, κι είναι τελικά αυτό που όλοι επιδιώκουμε...

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

αν σταματήσουμε να ελπίζουμε δεν θα μπορέσουμε να υπάρξουμε...
τα χρειαζόμαστε τα όνειρα...
αλλιώς ας μπουμε σε έναν τάφο από τώρα...
καληνύχτα

Ζησε στη ζωή σου μ' ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...

ΕΥΗ ΚΑΦ.

Κωνσταντίνος Σύρμος είπε...

Το όνειρο είναι βαθύ σαν θάλασσα... μόλις μέσα του μπεις... ξεχνάς την επιφάνεια... πόσοι αμέτρητοι άραγε, μάταια βούτηξαν μέσα στον Χρόνο... κ πόσοι ακόμα θα...

Καλημέρα...