Δέντρο είμαι εγώ...

- Δέντρο είμαι εγώ
μ΄ ένα κλωνί
τ΄ αστέρι το θωρώ
μ΄ αυτό δεν με φιλεί
πώς θέλεις να μερώσω;
Ακούω τον Ξυλοκόπο να ΄ρχεται
να ΄ναι θαρρείς για μένα;
Δε θα προλάβω να το δω. Τ΄ αστέρι, λέω.
Κι απ΄ το κλωνί μου φαίνεται η μέρα μακριά...

- Έλα μαζί μου. Το βλέπεις τ΄ αντικρινό βουνό;
Εκεί θα πάμε. Μες στην αποψινή αχλή
ας κοιμηθούμε ήσυχα μέχρι να ξημερώσει.
Κι αφού, θα το κινήσουμε σπίθα με σπίθα
ως την κορφή του ν΄ αγναντέψουμε
το σχέδιο της ζωής μας.
Ένα κλαδάκι είσαι κι εσύ...

Γ.Α.Β.