Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

με τι ανάσα...

Το βλέπετε εκείνο το παράθυρο που φέγγει μέσα στο σκοτάδι και τη φθορά;
Είναι οι νύχτες της αϋπνίας
που η ψυχή φοβάται να κοιμηθεί.
Φοβάται, μη τυχόν και δεν έχει ποτέ ξυπνήσει...
Και τι να πεις σ΄ ένα παιδί που δεν το χωράει ο κόσμος που του δείχνουν;
Σε ποια καμπύλωση του χρόνου να τρέξει να κρυφτεί;
Με τι ανάσα;
Κι αν η συνάρτηση του ονείρου του ποτέ δεν κβαντωθεί;...

7 σχόλια:

Διάττων είπε...

Κατ' αρχήν η αγρύπνια είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί εκατομμύρια ανθρώπων ανά τον κόσμο. Γιατί πραγματικά υπάρχουν πολλοί που "φοβούνται τον ύπνο αφού δεν είναι αυτοί που κοιμούνται αλλά αυτοί που ξυπνούν" (για να παραφράσω λίγο τους στίχους του Λειβαδίτη).

Όσο για το τι πρέπει να πούμε στα παιδιά γι' αυτόν τον κόσμο, ε, αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, πραγματικά μεγάλο και θέλει ιδιαίτερους χειρισμούς...

Καλό σου βράδυ...

Δήμητρα είπε...

Αν είναι ερώτηση αυτή που κάνεις, μη του δώσεις συγκεκριμένες απαντήσεις.. Το παιδί δεν δέχεται μία μόνο απάντηση, Όσο πιο πολλά αντιλαμβάνεται, τόσο πιο πολύ τ' αμφισβητεί όλα. Έχει ανάγκη από ασφάλεια, αγάπη. Μόνο απο σένα. Καλύτερα μην τ' αφήσεις ν' αμφισβητήσει την ίδια του την ύπαρξη.
Πές του αν θές πως τα όνειρα δεν περιορίζονται απ' τις κοινωνικές δομές. Απλά μέσα σ' αυτές καλούνται να προσαρμοστούν. Σαν το νερό μες στο ποτήρι.
Πές του πως σαν το νερό μπορεί να κυλά μες στη ζωή κι ο ίδιος. Πότε υγρός, πότε πάγος και πότε αθέατος ατμός. Πές του πως στη ζωή δεν υπάρχουν πολλοί στόχοι, ένας μόνο, η αυτο-ολοκλήρωση. Και πως για να τον πετύχεις αρκεί να πιστέψεις σ' αυτήν την ίδια, τη ζωή. Κι ας διαρκεί μια ολόκληρη ζωή η επίτευξή του.
Πές του πως ο κόσμος δεν είναι ασπρόμαυρος και πως ο χωροχρόνος δεν είναι οι μόνες διαστάσεις για να ζήσουν τα όνειρα. Πές του πως οι τοίχοι χτίστηκαν με παράθυρα. Πές του πως τα όνειρα είναι αυτά που χτίζουν.

Ανώνυμος είπε...

Όσο υπάρχουν παράθυρα υπάρχει και φως, αέρας, ελπίδα...

Αν η Ψυχή αναρωτιέται αν έχει ποτέ ξυπνήσει... τότε ας κοιμηθεί... είναι σε καλό δρόμο... γιατί μπορεί να ξυπνήσει στο όνειρο... καθώς είναι πέρα από το εδώ...

Σε ένα παιδί μπορείς να του δείξεις την αλήθεια σου... από εκεί και πέρα δεν μπορείς να κάνεις πολλά... μπαίνουν πολλές συναρτήσεις στη καμπυλώτητα της ζωής του...

Υπέροχος ο προβληματισμός και ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται στον στίχο...

Κωνσταντίνος Σύρμος είπε...

Τα παιδιά δεν βρίσκουν πια φως... γι αυτό κλείνονται μέσα τους... κλειδώνουν την ψυχή κ ζουν μόνο με το σώμα, δηλαδή ανούσια...


Πανέμορφο...

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

πώς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά;
έτσι κι΄αλλιώς τα ξέρουν όλα...
το σίγουρο είναι πως θα φάμε μούτζα στο τέλος...
ανοίξτε παράθυρα γιατί χανόμαστε...

kryos είπε...

Αν το παιδί είναι απέναντι να μην του πεις τίποτε .... μόνο να το αγκαλιάσεις !!!

Αν το παιδί είσαι εσύ ...

Κι αν δεν έχεις ποτέ ξυπνήσει δεν υπάρχει τίποτα για να κάνεις περί αυτού ...μπορείς όμως να απολαύσεις το όνειρο ... έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει χρόνος για να σε προβληματίζει η ετεροχρονισμένη δράση .

Ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ....δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωσα πολύ οικεία στο σπιτάκι σου ...μου αρέσει η αύρα του .

Φιλιά !!!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όμορφες απλές κατανοητές λέξεις που περικλείουν μια ενδότερη αναζήτηση στους βυθούς της ψυχής και του νου. Μου άρεσε και το "αν είχα κάτι να έπρεπε να διαλέξω"
Μέρα καλή.