Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

αηδόνια τη νύχτα...

ξημερώνει. ύπνο δεν έχω πάλι απόψε. θεριό η αγρύπνια μιας αγωνίας ακαθόριστης για έναν κόσμο που γκρεμίζεται ή που δεν έχει ακόμα χτιστεί. τα αηδόνια κελαηδάνε τέτοια ώρα. προχθές πετάχτηκα ταραγμένη η ώρα πέντε το πρωί και μες στο μισοξύπνιο μου έψαχνα τρόπο να καταγράψω εκείνο το αηδόνι που παρείσφρησε έτσι απότομα στο μικρό μου ύπνο. λες και η μνήμη αν δεν γίνει στερέωμα παύει να υπάρχει. οπωσδήποτε πάντως αλλάζει από τη ζωή που την ακολουθεί. και αποκλίνει από το αρχικό της νόημα. τη σημασία. είναι βολικό να τα παγώνεις όλα. το έχω αποτυπώσει σημαίνει το ελέγχω. δεν θα με ξεγελάσει εμένα ο χρόνος που περνάει. κι αύριο στο rewind θα είναι δικό μου πάλι. το ίδιο. ξανά και ξανά. ολόιδιο σας λέω. με τα συναισθήματά του και με όλα. σαν πίνακας ζωγραφικής. θα το επιδείξω μετά στους φίλους μου και ίσως το κάνω τραγούδι. ωστόσο, αν κάποιος με παρακολουθούσε εκείνη την ώρα από κανένα κρυφό παραθυράκι τάχα, μπορεί και να σκεφτόταν ότι είμαι τρελή. άλλωστε την άλλη μέρα το ηχογράφημά μου δεν ακουγόταν χωρίς το σκοτάδι. α, τα αηδόνια κελαηδάνε ωραία, αλλά μόνο μαζί με τη νύχτα… μια ευχή πέφτει με φόρα απ΄ το ταβάνι. ό,τι να γίνει ας γίνει. ό,τι να φύγει ας φύγει. κλείνω τα μάτια. ξημέρωσε.

3 σχόλια:

Δημήτρης Ψυχογιός είπε...

Να το κάνεις τραγούδι, να το φθάσει και ως εμάς το κελάηδημα.

Δημήτρης

Geove είπε...

"ροδοντυμένη αγάπη μου τ΄ αηδόνια σα σε δούνε
θαρρούν πως ήρθε η άνοιξη και γλυκοτραγουδούνε"
:)

ΜaRioNaSTRo είπε...

Γράφεις τόσο όμορφα... Αλλά ξέρεις κάτι. Τα αηδόνια κελαηδάνε και την ημέρα. Τα έχω ακούσει...
φιλιά