Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

como todo...




είναι καιρός που δεν έχω γράψει κάτι εδώ.
cada dia busco por las palabras justas, pero no las encuentro.
δύσκολοι καιροί, θα πεις. δύσκολοι από πάντα, θα πω.
έλα να αναμετρηθούμε με το καλοκαίρι, διάολε.
ένα λουλούδι θ΄ ανθίσει πάνω από την ξεραμένη λάσπη.

φοβάσαι, το ξέρω.
cada dia es un dia que se va.
μα τα σημάδια απ΄ το χαμόγελο είναι δικά σου...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κάθε μέρα μπορεί να είναι μία μέρα που θα μας χαρίσει λίγη χαρά, δύσκολοι καιροί, σκυθρωποί άνθρωποι. Κάθε χαμόγελο που ανθίζει στην γειτονιά μας είναι ένας μικρός ήλιος...

Καλό καλοκαίρι