Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

το σμήνος...


Τα πουλιά πάνω απ΄ την πόλη

Το σμήνος των ανθρώπων

Η ανάγκη για ησυχία

Μάλλον θ΄ ανέβω στο βουνό φέτος, να βρω τους γονείς μου, να γιορτάσω μαζί τους το άγριο τρεχαλητό του χρόνου. Ξυπνάω τρομαγμένη τις νύχτες ότι έχουν, λέει, ήδη πεθάνει από καιρό κι εγώ μικρό παιδί ορφανό στο μεγάλο δωμάτιο, ξεχάστηκα από την έγνοια της γιρλάντας στο παράθυρο, στολίδι μιας ζωής που ακροβατεί, αφού δεν ξέρω ζω τώρα ή στο αύριο έχω εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες;

Η ανάγκη για ησυχία

Το σμήνος

Δεν θα το πρόσεχα αν δεν ένιωθα τύψεις για τον τόσο μου θυμό. Το σμήνος λέω. Η θέα του μέσα από το αυτοκίνητο και η μουσική από το Τρίτο μου θύμισαν πως πρέπει να θυμηθώ. Δεν είναι διόλου απαραίτητος. Ούτε καν χρήσιμος. Ο θυμός λέω. Αλλά αυτή η ξαφνική ελευθερία με αναστατώνει. Ίσως γι΄ αυτό τώρα να θέλω τη μαμά μου. Τη βεβαιότητα της αγάπης της. Την απλότητα της καρδιάς της. Δεν είναι όλα τα παιδιά τόσο το τυχερά, το ξέρω.

Ησυχία

Θα πάω τελικά. Μ΄ ένα κουτί μελομακάρονα, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και την κιθάρα μου. Η μαμά θα έχει μαζέψει μάραθα και ρόκα κι ο μπαμπάς θα έχει ανάψει το τζάκι. Θα τους τραγουδήσω τα κάλαντα και θα πάρω το φιλί…

4 σχόλια:

Δήμητρα είπε...

Κι εγώ αυτό φοβάμαι κάποιες στιγμές συνειδητοποίησης... Και τους θυμάμαι πιο συχνά, πιο ενεργά.
Καλές γιορτές, με αγάπη, απλά.

Θα σε διαβάζω εδώ
Δήμητρα (mynameisdo)

Geove είπε...

Δήμητρα, καλώς ήρθες στο "διαδικτυακό μου σπίτι", όπως λέει κι ένας φίλος.
Πολλές ευχές πάντα με αγάπη,
:))

Υ.Γ. (Κι εγώ προτιμώ να με διαβάζεις εδώ.)

Τάσος Κάρτας είπε...

Τις Χριστουγεννιάτικες ευχές μου κι από δω
Πάντα ένα αστέρι λαμπρό
να κάνει φωτεινή την επιθυμία μας για ζωή και Ποίηση αληθινή

BOSKO είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο...στο' χα πει πόσο μ' αρέσει η γραφή σου και ιδιαίτερα οι στίχοι σου. Το πώς καταφέρνεις να εκμαιεύεις πάντα τη θλίψη από φαινομενικά χαρούμενες ή, έστω, βουλιαγμένες στην καθημερινότητα, στιγμές.
Χρόνια Πολλά
με Υγεία & Τραγούδια!

υ.γ. η κάρτα που μου έστειλες κοσμεί ήδη το μπλογκόσπιτο μου!