Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

αν είχα κάτι να έπρεπε να διαλέξω...



αν είχα κάτι να έπρεπε να διαλέξω - ιδανικά
θα διάλεγα εκείνες τις στιγμές
που από βιασύνη ή ανοησία αφήνω να φεύγουν
πρωτού τις ευχαριστηθώ

κι ύστερα αναπολώ τα συναισθήματα
που θα μπορούσα να έχω νιώσει ή μοιραστεί

αν είχα κάτι να έπρεπε να διαλέξω - ιδανικά
θα διάλεγα τις λέξεις που δεν έχω πει
αφού δεν τόλμησα ή αφού φοβήθηκα
να παρουσιαστώ χωρίς τη φορεσιά
πίσω της που κρύβομαι

κι έτσι νομίζω πως αρέσω

αν είχα κάτι να έπρεπε να διαλέξω - ιδανικά
θα διάλεγα την απ΄ ευθείας σύνδεση
με τον ενδότερο εαυτό μου

που τείνω να ξεχάσω εδώ και χρόνια

αν είχα κάτι να έπρεπε να διαλέξω - ιδανικά
θα διάλεγα.

μα αφού δεν έχω υποχρέωση καμιά
το πρόσωπό μου θα φορώ.

όσο αντέχω



6 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Αν είχα κάτι να διαλέξω...

Πολύ καλοί οι στίχοι σου!

Πύρινα φιλιά!

Δήμητρα είπε...

Πάλι καλά δηλαδή, αφού - ιδανικά, η κάθε στιγμή διαρκεί 7 δευτερόλεπτα, άντε πιάστην δηλαδή όταν άξαφνα παρουσιάζεται μπροστά σου.. Εκτός κι αν είσαι ο James Bond (τέλειος ο καινούριος παρεπιπτόντως)!

επίσης - ιδανικά, σε λίγο χρονικό διάστημα από την στιγμή που χάθηκε μαζί με τις λέξεις της, έχουν πλέον μεγαλώσει κι ωριμάσει οι λέξεις στην καρδιά. Τα συναισθήματα απέκτησαν λογική, κι η λογική επιβάλλει τον ορθολογισμό. Ιδανικά, θα έπρεπε να "ήμουν" κάτι περισσότερο απ' τον εαυτό που "είχα" να δώσω τότε, στο παρελθόν. Άρα, απαγωγή σε άτοπο.. Και νά'σου ένα μεγάλο χάσμα στον χωροχρόνο.. Για αυτό κι "εγώ" τότε έκοψα μαχαίρι την λογοτεχνική φιλοσόφηση και τό ριξα στην επιστημονική θεώρηση κι αναθεώρηση.. και φτού κι απ' την αρχή..

Τελικά - ιδανικά, αν δεν είναι αυτό ενδοσκόπηση, τότε τι είναι; Και παρεπιπτόντως πάλι, τίποτα.

Συνεπώς κάπως έτσι πρεπει να νιώθει κάποιος στα φετινά Χριστούγεννα! Μέσα στο κλίμα σε βρίσκω.. (Merry Crisis)!!

Κ εγώ παρασύρθηκα απο την ημερομηνία της ανάρτησης και αφιέρωσα.. Δεν θα στο ξανακάνω! ;-))

Geove είπε...

Η ποίηση αναζητεί μονίμως την δική της φωνή και μόνο μέσω της ποιητικής έκφρασης θα σταθεί δυνατή και η κατάκτηση μίας συνολικής, εσωτερικής, πνευματικής οργάνωσης: της πειθαρχίας των άκρων (Παρελθόν και Μέλλον) που σώζει. (Γιάννης Λειβαδάς)

Το παραθέτω επειδή αναφέρεσαι στη "λογοτεχνική φιλοσόφηση" σε αντιπαράθεση με την "επιστημονική θεώρηση" και, βεβαίως, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θεωρώ το κείμενό μου "ποίημα".
Παρεπιπτόντως, χρόνια πολλά Δήμητρα. (Μ΄ αρέσουν οι αντιπαραθέσεις. Καθιστούν την επικοινωνία γονιμότερη.)
:)

Ανώνυμος είπε...

Βαθύτατοι στίχοι δόρυ στην καρδιά της πλήγης, στην καρδιά του πόνου και ακροβασία στο χείλος της ύπαρξης...

Θα ΄θελα να τους "πειράξω" λίγο αλλά δεν το τολμώ, θα με κάψουν...

Οι μουσικές επιλογές σου πολύ ιδιαίτερες ... και καινούργιες στα δικά μου αυτιά...

Δήμητρα είπε...

Χρόνια πολλά "με νόημα-χωρίς σημασία". Το παρέλλειψα, συγνώμη.. Και μια πολύ καλή χρονιά σου εύχομαι να έχεις, γεμάτη καθημερινά κι "ασήμαντα" νοήματα!
:-)

Τάσος Κάρτας είπε...

Ατέλείωτος όταν πλήττουμε,
αδυσώπητος όταν γερνάμε
και ευτυχισμένος ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ.
Κάποτε γαλανός ουρανός
σαν ένα στιγμιαίο βλέμμα.
Κι αφού όλοι διψάμε
για λίγο ουρανό στα όνειρά μας,
ευχές για να είναι ντυμένος στα γιορτινά του γαλάζια χρώματα
τις όμορφες στιγμέ μας
(που αυτοσχέδιες φωτιές θα καίνε τη βιτρίνα
κάθε μας του καναπέ συνήθειας)